یلدای91

شب يلدا ز راه آمـــــــــــد دوبـــــــــاره بگير اي دوست! از غمهـــــــا کناره

شب شادي وشـــور و مهرباني است زمـــــــان همدلي و همزباني است

در آن ديدارهــــــــــــا تا تـــــــــازه گردد محبت نيـــــــــــــــز بي اندازه گـردد

به هرجا محفلي گرم و صميمي است که مهماني درآن رسمي قديمي است

به دور هم تمـــــــــــام اهــــــل فاميل شده بر پا بســــاط ميــــوه - آجيل

ز خـــوردن خوردنِ اين شـــــــــام چلّه شود مهمان حسابي چاق و چلّه!!

همــــــــــه با انتظاري عاشقــــــــــانه نظـــــــر دارند ســـــــــوي هندوانه!

نشسته با تفاخـــــــــر تــوي سيني کنارش چاقـــــــــــويي را هم ببيني

چو گــــــــردد قــاچ قــــاچ آن هندوانه شود آب از لب و لوچـــــــــــه روانه!

بســــــاط خنده و شادي فراهـــــــــم اس ام اس مي رسد پشت سر هم

جوانان آن طرف تـــر جـــــــوک بگويند دل از گرد و غبــــــار غـــــم بشويند

کسي را گـــر صدايي نيم دانگ است در اين محفل پي توليد بانگ است!!

زند بــــــــا "اي دل اي دل" زيـــــر آواز ز بعد آن "هاهاها"يي کند ســـــاز!

ببندد چشــــــــم و جنباند ســـرش را بخواند شعـــــــــــــرهاي از برش را!

چنين با شور و نغمه - شعر و دستان خرامان مي رســــــد از ره زمستان

شمردم مــــن ز چلّــــــــه تا به نـــوروز نمانده هيچ؛ جز هشتاد و نه روز !

کنـــــون معکــــــــــوس بشماريد ياران که در راه است فصــــــــل نوبهاران....
.

شب یلدا کـــه رفتم ســــوی خـانه              گرفتـــــــم پرتقـــــــــــــال و هندوانه

خیـــــار و سیب و شیرینی و آجیل              دوتـــــا جعبه انــــــــــــــار دانه دانه

گـــــــز و خربوزه و پشمک که دارم               ز هــــــــر یک خاطراتی جــــــاودانه

شب یلدا بــــــــوَد یا شـــــــام یغما              و یــــــــــــــا هنگــــــــام اجرای ترانه

به گوشم می رسد از دور و نزدیک             نوای دلکـــــــــش چنگ و چغــــــانه

پس از صرف طعام و چــــای و میوه             تقاضــــــــا کردم از عمّـــــــه سمانه

که از عهــــــد کهـــــــــن با ما بگوید            هم از رسم و رســــــــــوم آن زمانه

چه خوش میگفت و ما خوش میشنیدیم    پس از ایشان مرا گـــــــل کرد چانه

نمی دانم چـــــــرا یک دفعـــــه نامِ-            “جنیفر لوپز” آمــــــــــــــــد در میانه

عیالم گفت:خواهــــــــــان منی تو              و یا خواهــــــــان آن مست چمانه؟

به او با شور و شوق و خنده گفتم             عزیزم با اجــــــــازه، هــــــــــر دُوانه!!

نمی دانی چه بلوایی به پـــــا شد            از آن گفتــــــــــــــــار پاک و صادقانه

به خود گفتم که”بانی” این تو بودی           که دست همســـــــرت دادی بهانه

خلاصه آنچنــــــــــــــان آشوب گردید           کـــــــــه از ترسم برون رفتم ز خانه

ز پشت در زدم فریـــــــــــاد و گفتم:            “مدونا” هم کنارش، هر سه وانه!!

و آن شب در به روی مــن نشد باز             شدم چـــــــــون مرغ دور از آشیانه

شب جمعــــــــــــه برای او نوشتم              ندامت نامـــــــــــــه، امّـــا محرمانه

نمی دانم پس از آن نامــــــه دیگر              عیالم کینه بــــــــــــا من داره یا نِه

ولی بگذار- بــــــــــــــا صد بار تکرار-            بگویم آخرین حرفــــــــــــــم همانه!!